Særður mávur, og draumur.

Komið þið sæl!

Í dag sá ég hryggilega sjón,særðan máv.Hann var svo illa særður að það hefði verið gustuk að aflífa hann.Þetta  var í brekkunni niður að Smáralind. Hann var að fara yfir götuna og bílarnir stoppuðu meðan hann gekk yfir. Han dró beinlínis annan vænginn eftir götunni. Mér var einhvernvegin hugsað til okkar mannfólksins stundum erum við hálf vængbrotin. Það er eins og lífið hafi krambúlerað  okkur.Þá er gott að eiga Guð sér til hjálpar.

Svo dreymdi mig draum í nótt sem er líka nokkuð táknrænn. Dreymdi silfurskál fulla af rauðum rósablöðum. Ég var einhvernvegin að virða þessa skál og þessi rósablöð fyrir mér,þegar það dettur  svart rósarblað ofan  í skálina,eða svona kom með vindinum. Allt í einu sé ég að þetta rósarblað er farið að dreyfa svörtum lit á hin rósablöðin. Og mér fannst eins og það koma hreyfing á rauðu blöðin ,þau vildu flyja,en gátu ekki því svarti óhreini liturinn var svo sterkur. Svo tók eitt rauðasta rósarblaðið sig til og snéri sér við ofan í skálinni og á það var skrifað:Að endingu systkyn,allt sem er satt,allt sem er göfugt,rétt og hreint, allt sem er elskuvert og gott afspurnar,hvað sem er dyggð og hvað sem er lofsvert,hugfestið það. Lengri var draumurinn ekki.

   Þessi orð kvetja okkur til þess að vera viss um að gera alltaf það sem rétt er. En ef okkur mistekst þá eigum við Jesú sem fyrirgefur alla synd.  Höldum okkur Jesú megin í lífinu.

                 

               Kveðja úr Garðabæ

                                   Halldóra.