Páfagaukurinn át þetta.

Komið þið sæl!

Fyrir nokkuð mörgum árum samdi ég þetta ljóð eða sálm, og hengdi upp á töflu vel og vandlega með teiknibólum,fyrir aftan fuglabúr.Og vitið þið hvað? Páfagaukurinn át blaðið ,réttara sagt muldi það niður  í svo pínulitlar kúlur að það hét ekki einu sinni pappír.En ljóðið hefur setið nokkurnvegin óbreytt í huga mínum síðan.Og merkilegt er, að  ég hverf stundum inn í hugarheim þess sem ljóðið fjallar um:Himininn!

Lendur Guðs mig langar að líta

lendur Guðs mig langar að sjá.

Lendur Guðs og dalina hvíta

lendur Guðs,það er mín þrá.

 

Lendur Guðs mig langar að líta

lendur Guðs og dali og fjöll.

Lendur Guðs og bogina hvíta

lendur Guðs, og himinsins höll.

 

Lendur Guðs mig langar að líta

lendur Guðs og himinsins dýrð.

Lendur Guðs mig langar að líta

Lendur Guðs,ei betur er skírð.

 

Eilífðin er eitthvað sem við forðumst kanski að tala um.En við sem elskum Drottinn Guð vitum að okkar bíður eilíft líf.Það eru margir staðir í Biblíunni sem fjalla um lífið eilífa.Ætla að leyfa ykkur að  njóta þessara hugsanna minna.

 

                                Bestu kveðjur og blessunaróskir.

 

                                                 Halldóra.

Athugasemdir

[Halldóra Lára Ásgeirsdóttir, 20.6.2010 kl. 11:33]

Til leiðréttingar!

Í öðru erindinu er prentvilla sem ég næ ekki að leiðrétta,

en ljóðið er svona:

Lendur Guðs mig langar að líta

lendur Guðs og dali og fjöll.

Lendur Guðs og borgina hvíta

lendur Guðs og himinsins höll.

Með kveðju og vinsemd,

  Halldóra.