Tómas sestur á tjarnarbakkann.

Sæl og blessuð!

Einhvernvegin datt mér í hug er ég sá myndirnar sem fylgja þessari frétt,textinn í laginu Vorkvöld í Reykjavík. "Hjúfra sig á bekkjunum halir og fljóð"

Svo er bara allt gott sem gerir borgina fallegri!

Ég á mjög margar skemtilegar minningar frá því er ég var barn og fékk að fara niður á tjörn með bræður mína,enda stóra systir þeirra Þá var mér treyst til að fara í strætó nr. 2 sem hét Grandi - Vogar og stoppaði  við Langholtskirkju og var steinsnar frá bernsku heimili okkar.Og venjulega fylgdi poki af brauði handa öndunum sem mamma hafði safnað. Já þetta eru dásamlegar minningar! Og ég man hvað það var gaman að gefa öndunum brauðið,enda man ég ekki  eftir neinum máfum,bara einni  og einni  dúfu sem nældi sér í milsnu.Stokkendur voru í meiri hluta.Það var ekki fyrr en löngu seinna að aðrar tegundir fóru að sjást.Man þó vel eftir stóru hvítu svönunum sem teigðu sinn langa háls til að vera fyrr til að ná brauðbitanum.Og ég held að gráu álftirnar hafi ekki heldur verið mjög margar.Lýsingarnar eru eins og maður hafi verið ungur í fornöld en þetta var sennilega á árunum 1967 eða 1968 þá var borgarstjóri vor sennilega nýfæddur. Ég vona bara að margir eigi eftir að eiga jafn skemtilegar minningar frá tjörninni í Reykjavík.

Guð blessi ykkur daginn !

                                 Kveðja úr Garðabæ

                                                            Halldóra.

Tómas sestur á Tjarnarbakkann