Ekið niður Laugaveg, með strákana okkar.

Sæl veri þið!

Meira að segja ég, var svo spennt og  fylgdist með þessum einstæða viðburði  í sögu  Íslenskra

íþrótta.Maðurinn minn sagði að hann hefði enga trú á að þeir fengju gullið.Og hann fékk sko að heyra það,þú átt ekki að'vera svona neikvæður! Þú átt að standa með þeim í anda! Þannig voru orð frúarinnar á þessu heimili. Þá sagði hann, ég skal ganga með bleikan hatt niður Laugaveg, ef þeir vinna.Og eitt get ég sagt ykkur að hann hefði orðið að standa við það! Og að leiknum loknum sagði hann, nú þarf ég ekki að ganga niður Laugaveg með bleikan hatt! Samt sátum við með tárin í augunum.Ekki vegna tapsins í sjálfu sér, heldur vegna  þess að við fundum svo til með strákunum.

Og ég er viss um að það hefðu fleiri orðið að þurrka sér um hvarma þennan morguninn!

Spenningurinn í mér er nú hálf skondinn, því ég hef ekki haft mikinn áhuga á fótbolta, hvað þá handbolta.Samt leið mér eins og það hefði verið suðurlands skjálfti, og þjóðin væri ennþá  ringluð!

Eitt vil ég þó segja: Ég samgleðst þessum ungu mönnum af öllu hjarta ,þeir voru landi og þjóð til mikils sóma! Og ég bið algóðan Guð að gefa þeim farsæla framtíð í sínu einka lífi, og  óska þeim og þeirra fjölskyldum til hamingju  með  árangurinn!

 Sendi þeim öllum fingur koss

                                   Kveðja  ú Garðabænum

                                          Halldóra Ásgeirsdóttir.

Ekið á vagni niður Laugaveg

Athugasemdir

[GEÁ (IP-tala skráð) 25.8.2008 kl. 18:52]

Alveg er ég sammála þér Halldóra þeir eru frábærir þessir drengir sem við eigum í handboltanum (raunar líka í fótboltanum) Sat með syni mínum á Akureyri eldsnemma og er þetta eini leikurinn sem ég horfði á vegna þess að ég þoli ekki spennuna og finn mér eitthvað að gera á meðan leikur er og kalla svo í bónda minn erum við yfir os.frv. það að sjá þá tárast er líka frábært því ég hef alltaf haldið fram að karlmenn megi og eigi að láta tilfinningar sínar í ljós það slakar á spennu ekki satt og þeir eru alveg jafn miklir karlmenn eftir sem áður að mínu viti.

Skal í bæinn og hrópa húrra fyrir þeim.

Guðrún Esther

[Halldóra Ásgeirsdóttir (IP-tala skráð) 25.8.2008 kl. 19:19]

Kæra Guðrún Ester!

Takk fyrir innlitið!

Lifðu heil!

Kveðja Halldóra.

[Rósa Aðalsteinsdóttir, 26.8.2008 kl. 13:37]

Sæl og blessuð mín kæra.

Við horfðum öll á leikinn. Frakkarnir náðu strax forskoti og þá náðu strákarnir aldrei að hrökkva gang. Þeir voru að skjóta stundum úr góðum færum og gekk ekki en svo var oft slæm færi því vörn Frakka var mögnuð en okkar ekki góð. En ég er svo stolt af strákunum og við gleymum bara seinasta leik. Það að við skulum vinna silfurverlaun á Ólympíuleikum er stórkostlegt á meðan aðrar þjóðir eins og Norðurlandaþjóðirnar voru langt fyrir neðan okkur þessa litlu þjóð sem býr á litlu skeri út í miðju Atlandshafi.

Það verður gaman að sjá strákana þegar þeir koma heim. Þeir eru hetjurnar okkar.

Guð veri með þér og þínum.

Kær kveðja/Rósa

[Halldóra Lára Ásgeirsdóttir, 26.8.2008 kl. 20:07]

Heil og sæl Rósa!

Greinilega ertu betri í boltanum en ég.Get ekki útskyrt neitt þar,nema fagnað mörkum.

Samt er ég gríðalega stolt af okkar mönnum.Eitt stendur þó uppúr, þegar sá sem lysti leiknum

kallaði til þess leikmanns er gerði mark: Drottinn blessi móðir þína sem ól þig!

Drottinn blessi þig á allar hliðar,og veri þér nær!

                      Kær kveðja     Halldóra.
 

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 27.8.2008 kl. 08:46]

Sæl Halldóra.

Sjálfur stundaði ég Knattspyrnu,Handbolta og Sund með ágætis árangri.Og þekki tilfinninguna að sigra og líka að tapa.

En ég er hreykinn að strákunum okkar.

Einnig Kvennalandsliðinu í Knattspyrnu,  þær eru að gera góða hluti.

En í dag Miðvikudag ætlar þjóðin að samfagna og ég með.

En ég get ekki að því gert að hugur minn er alltaf já þeim sem minna mega sín,og fyrir því endalausa órétti sem það fólk verður fyrir. 

Það er bara svona.

Guð geymi þig og fyrir það góða sem frá þér kemur.